Medicatieverstrekkingen 'live' inzien: dit zijn de eerste ervaringen ermee

Als algemeen tandarts is René gespecialiseerd in wortelkanaalbehandelingen; De Oversteek staat inmiddels bekend als verwijspraktijk. “Patiënten hebben geen zicht op de dwarsverbanden tussen medicatie en mondzorg. Ze denken dat als ze het aan hun nieren of hart hebben, de tandarts dit niet hoeft te weten.” Het opvragen van medicatieverstrekkingen leek hem dan ook een goed idee. “Of dit soort ideeën echt werken, daar kom je alleen achter als je ze in de praktijk toetst.”

Benodigde aanpassingen om veilig medische gegevens op te kunnen vragen

Voor René de medicatieverstrekkingen op kon vragen, was er nog het een en ander nodig om veilig medische gegevens op te kunnen vragen. 
René somt de benodigdheden op:

1. Het afnemen van een beveiligde internetlijn GZN (Goed Beheerd Zorgnetwerk)
2.  Abonneeregistratie bij het UZI-register
3. UZI-pas en paslezer
4. LSP-koppeling realiseren (Landelijk Schakel Punt)
5. Het GBZ beheer beleggen (Goed Beheerd Zorgsysteem)

“Voor de UZI-abonneeregistratie kijkt het UZI-register of de opgegeven naam, dus de gevelnaam, overeenkomt met de naam van de KvK-inschrijving. In mijn situatie kwam de naam niet overeen en moest de KvK-naam eerst aangepast worden. Je hebt een UZI-pas en paslezer nodig en in je softwarepakket een koppeling met het LSP. Allemaal nieuw in onze branche, dus mijn softwareleverancier moest daar echt even induiken. Het nadeel van een pilot is dat het voor veel betrokken partijen nog onbekend terrein is. Het aansluiten verliep daardoor moeizaam.” Hij geeft aan dat hij bij iedere stap terug kon vallen op VZVZ, dat de pilot begeleidt. “Zij brachten met een roadmap in kaart wat er moest gebeuren en begeleidden het hele aansluitproces.”

Patiënten uitgebreid informeren

René vindt het belangrijk om de patiënten eerst goed te informeren. “Er hangen informatieposters in de praktijk. Als een patiënt een afspraak maakt geven we aan dat we, mits zij hier toestemming voor geven, hun medicatiegegevens op kunnen vragen. We herhalen dit nog een keer in hun afspraakherinnering, die zij een week van tevoren ontvangen. Tijdens de afspraak vraag ik hen persoonlijk toestemming om hun medicatiegegevens op te vragen bij de apotheek, als dit nodig is.” 

De meerderheid van de patiënten vraagt niets, sommigen willen weten waarom het nodig is en een enkeling vraagt hoe het zit met de privacy. “Ik leg hen uit waarom ik meedoe aan deze pilot en waarom het belangrijk is dat je als tandarts op de hoogte bent van hun medicijngebruik. Het resultaat hiervan was dat op één persoon na, alle patiënten toestemming gaven.”

Resultaat van het opvragen van medicatieverstrekkingen

Inmiddels heeft René van de 18 pagina’s opvragingen er slechts één die van toegevoegde waarde had kunnen zijn. “Deze patiënt slikt bisfosfanaten, maar er hoefde niets getrokken te worden. Daarnaast was dit medicijngebruik er vanzelf uitgekomen, want ik check bij dergelijke behandelingen altijd of de gegevens die bij ons bekend zijn nog actueel zijn.” Hij plaatst een kanttekening bij het feit dat je alleen bij apotheken in de regio medicatieverstrekkingen op kan vragen. Hierdoor kun je toch informatie missen.

René geeft aan dat nieuwe patiënten een vragenlijst krijgen of ze onder behandeling zijn bij een huisarts en/of specialist, of ze medicijnen gebruiken of allergieën hebben. “Als ze ergens met ja antwoorden, vragen we ze een gezondheidsvragenlijst in te vullen met de medicatie die ze gebruiken of hun medicatiepaspoort toe kunnen voegen. Deze gegevens zetten wij in de patiëntenkaart en vullen de gezondheidswaarde (ASA-score) in. Dit heb je in één oogopslag in beeld als je de patiëntenkaart opent. Ik vind het de verantwoordelijkheid van de patiënt om de vragen in de lijst en van de tandarts naar waarheid te beantwoorden. Het opvragen van medicatieoverdracht is, als je dit goed bijhoudt, alleen een controleslag.”

(Nog?) niet rendabel voor individuele tandartsen

Als René de initiële kosten afzet tegen het resultaat van de opvragingen is zijn conclusie dat er nog heel veel moet gebeuren om deze werkwijze rendabel te krijgen. “Ik raad de KNMT aan om eerst goed te kijken hoe we dit macro-economisch op kunnen lossen. De kosten komen nu voor rekening van de tandarts en voor mij heeft het tot nu toe geen toegevoegde waarde. Daarnaast moet het aansluitproces echt vereenvoudigd worden.” Toch is hij blij dat hij meedoet. “Als je wilt dat er iets verandert, moet je zelf actie ondernemen. Je moet dingen proberen om te weten of het werkt.”  

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking tussen VZVZ en de KNMT. Het is geschreven door Saskia Leeuwis van VZVZ. De foto is van de hand van Elly Molenaar.