Duurzaamheid in de adhesieve tandheelkunde

De bachelorscriptie 'Duurzaamheid in de adhesieve tandheelkunde' van Nora Haouli en Carmen Herder (Rijksuniversiteit Groningen) is een van de genomineerden voor de KNMT Bachelorscriptie Award 2024. Op deze pagina kun je de samenvatting van hun scriptie lezen. Ook vertellen de Groningse studenten over hun onderzoek en het belang ervan.
Watch Pitch Nora Haouli en Carmen Herder - Rijksuniversiteit Groningen on YouTube.

Breng je stem uit

Inleiding

Adhesieven worden in de tandheelkunde gebruikt om de hechting tussen het restauratieve materiaal en tandweefsel te verkrijgen. Alle adhesieven hebben echter een beperkte houdbaarheid waarna deze niet meer gebruikt dienen te worden. Er is tot nu toe weinig onderzoek gedaan naar het verlies in hechtkwaliteit nadat de toegewezen houdbaarheidsdatum verstreken is. Wanneer de houdbaarheidsdatum verlengd kan worden, draagt dit bij aan duurzaamheid en kostenbesparingen in de tandheelkunde. Dit experimentele onderzoek richt zich op de vraag: ‘In hoeverre wordt de
hechtsterkte aan glazuur en dentine beïnvloed na het verstrijken van de vervaldatum van een ets-en-spoel adhesief?’

Onderzoeksmethode

Dit onderzoek bestond uit vier subgroepen van geëxtraheerde humane derde molaren: twee groepen voor glazuur en twee voor dentine. Binnen elke groep werd de hechtsterkte van houdbare adhesieven vergeleken met die van verlopen adhesieven. Glazuur gehecht aan een houdbaar adhesief werd vergeleken met glazuur gehecht aan een verlopen adhesief. De proefstukken werden kunstmatig verouderd door middel van ‘thermocycling’ om een gebruiksperiode van één jaar na te bootsen. De elementen waren bovendien minder dan zes maanden geleden geëxtraheerd bij verschillende ziekenhuizen in de provincie Groningen. De hechtsterkte, gemeten in microtreksterkte, is bepaald door een universele digitale krachtmeter. Om verschil in hechtsterkte tussen een houdbaar en verlopen adhesief te bepalen, werd voor de dentinegroepen de Mann-Whitney U toets uitgevoerd en voor de glazuurgroepen de onafhankelijke t-toets. Bij de statistische analyses werd een significantieniveau van 5% gehanteerd.

Resultaten en conclusie

In dit onderzoek werd bij glazuur geen verschil (p = ,77) in hechtsterkte aangetoond tussen een verlopen (M=58,46 MP en SD=15,31) of houdbaar (M=55,06 MPa en SD=16,36) adhesief. Dentine gehecht aan een verlopen adhesief had echter een significant lagere (p < ,001) hechtsterkte dan dentine gehecht aan een houdbaar adhesief. In dit onderzoek is gebruik gemaakt van enkele adhesief dosiseenheden. Toekomstig onderzoek zou grotere verpakkingen kunnen evalueren om een betere afspiegeling van de tandheelkundige praktijk te krijgen.

Discussie

Het gebruik van een ets-en-spoel adhesief dat twee jaar over datum is, kan nog steeds veilig worden gebruikt op glazuur, aangezien de hechtsterkte niet is afgenomen. Dit draagt bij aan duurzaamheid en een kostenbesparing in de tandheelkunde. Het gebruik van een verlopen ets-en-spoel adhesief op dentine wordt op basis van dit onderzoek afgeraden, omdat de hechtsterkte significant lager is.

Terug naar het scriptieoverzicht 2024